آن اندازه که به ما القاء شده که با یهودیان در ستیز باشیم، به همان اندازه علّت ستیز و بیزاری ما نسبت به یهود، به ما و فرزندانمان القاء نشده است و همین امر سبب شده که تلاش و کوشش ما آنچنان که لازم است نتیجه ندهد و بسیاری از مسلمانان در سطوح مختلف اجتماعی نسبت به قضایای مختلف اسلامی از جمله فلسطین و بیتالمقدس که نخستین قبلهگاه مسلمانان است، بیمبالات و بیتفاوت باشند و حتی گاهگاهی نیز به اصطلاح آب به آسیاب دشمن بریزند.
بنابراین وظیفه اساسی ما در وهله اول آن است که به طور شفّاف و صریح علت بیزاری و دشمنی خود را نهتنها برای فرزندانمان، بلکه برای تمام جهانیان بیان کنیم و سپس راه مبارزه منطقی را با آنان در پیش بگیریم.
سؤالاتی که در این راستا میتوان مطرح کرد این است:
از جمله بخش مهمی که نقطه مشترک همه ادیان نیز هست و در طول تاریخ بشریت سهم بسزائی در تغییر و تحول انسان به سوی خیر و خوبی داشته «روزه» ماه مبارک رمضان است. اجرای این فریضه مهم الهی اگر چه از لحاظ زمان و مکان و کم و کیف متغیر بوده، اما ماهیت آن در همه ادیان یکی بوده و یک هدف را که همان تغییر و تحول انسان است دنبال کرده است. خداوند متعال در سوره بقره آیه ١٨٣ به صراحت به آن پرداخته است: «يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ» ممکن است سؤال شود که چرا همه ادیان در این فریضه الهی مشترکند؟
موضوع غیب موضوع مهم، بسیار حسّاس و بحثبرانگیز است؛ زیرا از طرفی با ایمان و عقیده و سرنوشت انسان وابستگی دارد و از طرف دیگر میتواند کسانی را که نگاه بروندینی یا دروندینی به موضوع دارند و در این راستا دچار افراط و تفریط شدهاند به چالش بکشد. آنچه مسلّم است، سخن و نوشتار در این زمینه فراوان است؛ امّا متأسّفانه بخش زیادی از آن، از جوهره تحقیق که منجر به عدل و انصاف میگردد خارج و آغشته به «تقلید» و «تعصّب مذهبی» گشته است. کسانی که سنگ مذهب به سینه میزنند، به جای تحقیق و پژوهش فردی یا مشترک در منابع اصیل اسلامی
در بدو امر ذکر چند نکته برای خوانندگان گرامی لازم و ضروری به نظر میرسد:
نکته اول؛ مقاله حاضر حاصل تصمیم مبارکی است که در ابتدای سال ۱۳۹۳ گرفته شد. تصمیم بر آن شد که در دنیای مجازی گروهی را به اسم «تدبر در قرآن» راه اندازی کنم، بعد از راه اندازی، اعضاء بر سر موضوع قرآنی، که باید در دستور کار قرار میگرفت تبادل نظر کردند. از میان موضوعات پیشنهاد شده «انسانشناسی در قرآن» گوی سبقت را از بقیه موضوعات ربود و تعهد بر آن شد که اعضاء هر کدام با توجه به توان خود، خروجی آن را بعد از بررسی موضوع، در قالب مقاله، کتاب، یا مباحث علمی به نمایش گذارند.
تدبّر در قرآن به آن امر شده است؛ زیرا فهم و اجرای قرآن در زندگی به آن بستگی دارد.
کِتَابٌ أَنْزَلْنَاهُ إِلَیْکَ مُبَارَکٌ لِیَدَّبَّرُوا آیَاتِهِ وَلِیَتَذَکَّرَ أُولُو الْأَلْبَابِ (ص: 29)
اشاره: در خلال دو ماه گذشته دو اهانت آشکار به ساحت مقدس قرآن کریم صورت گرفت که هر کدام به نوبهی خود دل مسلمانان را سخت آزرد. یکی از طرف کشیش مسیحی که تهدید به سوزاندن قرآن کرد و دیگری از طرف مجموعهای منافق که خود را منتسب به اهل بیت رسول الله (ص) دانسته و همسر پاک پیغمبر حضرت عایشه (رض) را متهم به فحشا کردند و برای بار دیگر به طور ضمنی – پناه به خدا – حضرت محمد (ص) را ناپاک جلوه دادند.
دو اقدام سمی خطرناک و تحریکآمیز از سوی دو مجموعه از انسانهای پلید، جاهل، کینهتوز و متعصب نزدیک بود ادیان و مذاهب مختلف را رو درروی هم قرار دهد و جان هزاران انسان بیگناه را بگیرد و خسارتهای جبرانناپذیر جانی و مالی را در سرتاسر جهان به بار آورد.
جنگ غزه از رویدادهای مهم و انگشت شمار عصر حاضر بود که حد اقل مردم دنیا را از هر نژاد، رنگ، زبان و مذهبی به مدّت 22روز به خود مشغول کرد و هر کدام با توجّه به ظرفیت، خرد، دانش و تخصّصی که داشتند از زوایای مختلف به تحلیل و بررسی آن پرداخته و از آن بهره بردند.
کُتِبَ عَلَیْکُمُ الْقِتَالُ وَهُوَ کُرْهٌ لَّکُمْ وَعَسَى أَن تَکْرَهُواْ شَیْئاً وَهُوَ خَیْرٌ لَّکُمْ وَعَسَى أَن تُحِبُّواْ شَیْئاً وَهُوَ شَرٌّ لَّکُمْ وَاللَّهُ یَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ. (بقره:216) جنگ صرفنظر از اینکه حق باشد یا باطل، جنبه دفاعی داشته باشد یا هجومی برابر باشد یا نابرابر از سلاح متعارف استفاده شود یا نه از نگاه انسان سخت و ناخوشایند است. زیرا به تعبیر قرآن همانگونه که در آیه 140 سوره آل عمران و 104 سوره نساء آمده است برای طرفین درگیر در جنگ مایه ی خسارت، جراحات، بلاها، درد و رنجها و اذیت و آزارها است.
کپی رایت © 1401 پیام اصلاح . تمام حقوق وب سایت محفوظ است . طراحی و توسعه توسط شرکت برنامه نویسی روپَل